این اولین مقاله از مجموعه “Brutally Honest Oscar Ballot” است که هالیوود ریپورتر (THR) پیش از شب اسکار منتشر می‌کند. این نظرات و رأی‌ها متعلق به یکی از اعضای مرد شاخه ۲۰۲ نفره فیلم‌های کوتاه آکادمی علوم و هنرهای سینمایی است که در ازای حفظ ناشناس بودن با THR به اشتراک گذاشته شده است. این نظرات تنها دیدگاه شخصی این رأی‌دهنده را منعکس می‌کنند و لزوماً مورد تأیید THR نیستند.
بهترین فیلم
من از تماشای Emilia Pérez لذت بردم، اما حتی پیش از تمام حواشی مربوط به کارلا سوفیا گاسکون، این فیلم در لیست ۱۰ فیلم برترم قرار نداشت. ترجیح می‌دادم که جای این فیلم را Sing Sing که کمتر دیده شد، Juror #2 که واقعاً دوست داشتم، The Wild Robot یا No Other Land بگیرد، اما می‌دانید که اکثر اعضای آکادمی به انیمیشن‌ها و مستندها احترام نمی‌گذارند.
من عاشق فیلم‌های موزیکال هستم، و Wicked عالی بود. I’m Still Here هم فیلمی فوق‌العاده بود و همان‌طور که جلوتر خواهم گفت، انتخاب من برای فیلم بین‌المللی است. بازی‌ها در A Complete Unknown شگفت‌انگیز بودند—اینکه تیموتی شالامه و مونیکا باربارو واقعاً آواز می‌خواندند و گیتار می‌نواختند، فوق‌العاده بود. Anora هم عالی بود—داستان و بازی‌ها بسیار جذاب بودند و شان بیکر واقعاً کارگردانی فوق‌العاده‌ای انجام داد. اما فیلم‌های دیگر تأثیر بیشتری روی من گذاشتند.
The Substance همان چیزی است که من در سینمای ناب دوست دارم—جسورانه، با طراحی صدا و گریم بی‌نظیر. این فیلم به مخاطبان یک تجربه واقعی ارائه داد. خیلی کم پیش می‌آید که آکادمی یک فیلم ترسناک را به رسمیت بشناسد، اما این واقعیت که مضمون فیلم به تجربه زنان در هالیوود اشاره دارد، احتمالاً باعث شده افراد بیشتری با آن ارتباط برقرار کنند.
من Dune: Part Two را از نظر داستانی کمی ضعیف‌تر از قسمت اول دیدم—دنی ویلنوو به شدت روی جلوه‌های بصری تمرکز دارد و این بار این موضوع بیشتر از قسمت اول به چشم می‌آمد. از طرفی، بازی زندیا آن‌طور که انتظار داشتم، قوی نبود. اما عظمت سینمایی فیلم به قدری حیرت‌انگیز بود که من را کاملاً تحت تأثیر قرار داد.
اما دو فیلم آخر، انتخاب بین‌شان برایم بسیار دشوار بود. The Brutalist را بدون هیچ شناختی از کارگردانش (بری کربت) دیدم و از طول سه ساعت و نیمه‌اش وحشت داشتم، اما با دیدن فیلم، متوجه شدم که چرا چنین ساختاری انتخاب شده است. فیلمی فوق‌العاده بود—با فیلم‌برداری بی‌نظیر، بازی‌های شگفت‌انگیز و داستانی قدرتمند.
در مقابل، Conclave فیلمی کاملاً متفاوت اما هیجان‌انگیز و جذاب بود، و کمی رمز و راز در خود داشت. پایان فیلم را عالی دیدم—بدون هیچ ادعای خاصی، فقط یک افشاگری بی‌نقص. ادوارد برگر کارگردانی بی‌نظیر است.
🔹 انتخاب نهایی من:
✅ (۱) Conclave
۲) The Brutalist
۳) Nickel Boys
۴) Dune: Part Two
۵) The Substance
۶) Anora
۷) A Complete Unknown
۸) I’m Still Here
۹) Wicked
۱۰) Emilia Pérez
بهترین کارگردان
معیار من در این بخش مثل قضاوت مسابقات المپیک است: درجه سختی + نحوه اجرا—آیا فرود موفقی داشت؟
به نظرم این شاخه باید حداقل هشت نامزد داشته باشد. ادوارد برگر، رامل راس و دنی ویلنوو باید نامزد می‌شدند. چند نفر دیگر می‌توانستند کاری که آن‌ها کردند را انجام دهند؟ چرا جیمز منگولد برای A Complete Unknown نامزد شد، اما آن‌ها نه؟
بین بری کربت (The Brutalist) و کورالی فارژا (The Substance) مردد بودم. در نهایت کورالی را انتخاب کردم. اگر او نامزد نمی‌شد، بری کربت را انتخاب می‌کردم، چون اینکه او با ۱۰ میلیون دلار چنین فیلمی ساخت، باورنکردنی است. اما فکر کردم که تاریخچه نادیده گرفتن زنان در این شاخه و اجرای بی‌نظیر کورالی دلیل کافی برای انتخاب اوست.
✅ انتخاب نهایی: کورالی فارژا، The Substance
بهترین بازیگر مرد
انتخاب این بخش برایم سخت بود. تیموتی شالامه را راحت‌تر کنار گذاشتم. رالف فاینس (Conclave)، آدرین برودی (The Brutalist) و کولمن دومینگو (Sing Sing) فوق‌العاده بودند.
بعد از شنیدن صحبت‌های تیم سازنده Sing Sing، بیشتر تحت تأثیر قرار گرفتم. کولمن داخل و خارج از فیلم، کار فوق‌العاده‌ای انجام داد.
✅ انتخاب نهایی: کولمن دومینگو، Sing Sing
بهترین بازیگر زن
می‌خواستم به کارلا سوفیا گاسکون رأی بدهم، اما وقتی توییت‌هایش منتشر شد، شوکه شدم. هر روز بدتر می‌شد و خیلی زود برایم مشخص شد که امکان ندارد به او رأی بدهم.
بعد از او، بین میکی مدیسون (Anora) و دمی مور (The Substance) مردد بودم. هر دو فیلم را دوست داشتم و هر دو در مرکز داستان بودند. من با رأی دادن به بازیگران جوان مشکلی ندارم، اما دمی مور سال‌هاست در صنعت حضور دارد و کاملاً درخشان بود.
✅ انتخاب نهایی: دمی مور، The Substance
بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
نامزدی یورا بوریسوف (Anora) عجیب بود، چون فکر می‌کردم مارک آیدلشتاین و کارن کاراگولیان بسیار بهتر بودند.
بین جرمی استرانگ (The Apprentice) و گای پیرس (The Brutalist) مردد بودم، اما در نهایت کیِران کالکین (A Real Pain) را انتخاب کردم، چون فوق‌العاده بود.
✅ انتخاب نهایی: کیِران کالکین، A Real Pain
بهترین فیلم بین‌المللی
اگر حواشی پیش نمی‌آمد، به Emilia Pérez رأی می‌دادم. بعد از آن، بین I’m Still Here و The Seed of the Sacred Fig مردد بودم و در نهایت I’m Still Here را انتخاب کردم.
✅ انتخاب نهایی: I’m Still Here (برزیل)
توسط : 
